بسمه تعالی

دانشگاه من! سلام.

ای عزیز دلم سلام.

اگر اول مهر نمی آمد و باز نمی شدی روانی می شدم. آخر تو برای من فقط کلاس و صندلی و راهرو و واحد و امتحان و نمره نیستی. تو برای من مرکز انسان سازی هستی. تو برای من مرکز مبارزه ای. تو مرکز  داد و فریادی، مبدا تحولی.

دانشگاه من! چه حالی می کنی؟ امام چقدر تحویلت گرفته، ره بر هم همین طور. امام می گفت:« دانشگاه مبدا همه ی تحولات است، دانشگاه مرکز همه چیز است.»

دانشگاه من! سلام. ما در تو بزرگ شدیم، در تو یاد گرفتیم چطور فکر کنیم، در تو فهمیدیم که باید دغدغه داشته باشیم، در تو فهمیدیم باید بی خیال نباشیم. در تو یاد گرفتیم که باید سیب زمینی نباشیم.

دانشگاه من! غصه می خوری؟ حق داری.تو را اشتباه گرفته اند. تو که به قول امام« باید محل تربیت و تزکیه و محل علم به معنایی که برای کشورما لازم است » باشی، برای بعضی شده ای مرکز ترجمه ی فکر و علم غربی.

پدر  ومادرت را اشتباه گرفته اند، دانشگاه من. دانشگاه ما اسلامی است ( باید باشد)، پدر دانشگاه ما مدرس( به فتح میم، به معنای محل درس) های ابن سینا و خواجه نصیر و ابوریحان است نه یونیور سیتی ها ی کمبریج و آکسفورد. دانشگاه من! حق داری گریه کنی.

دانشگاه من! تو کلی مجاهد به جبهه فرستادی و دانشجوی شهید تحویل گرفتی، اما حالا سکولار و بی بند و بار و مال مردم خوار می گویند تو بزرگشان کرده ای. دانشگاه من! تو را اشتباه گرفته اند، با یونیور سیتی.

دانشگاه من! تو نباید دانشگاه باشی، باید دانشگاه باشی! مگر نشنیدی امام فرمود:« منشا همه ی گرفتاری های یک کشور از دانشگاه است و حوزه های علمی و منشا همه ی سعادت ها، مادی و معنوی از دانشگاه است و حوزه های علمی. دانشگاه من! تو باید از آن منشا سعادت ها باشی نه منشا گرفتاری ها.

دانشگاه من! می دانم تو دانشجو می خواهی.

                                                                                                                               محمد نمازی

رونوشت به:

- دانشگاه های کشور

- کسانی که دوست دارند دانشجو شوند یا فکر می کنند هستند